Dat je naar de sterren kijkt en begrijpt: ik begrijp er helemaal niks van. Dat moment ergens in mijn puberteit is voor mij een startpunt gebleken en gebleven om op onderzoek te gaan naar de filosofische oervragen: wat is dit leven, wie ben ik en wat doe ik hier?

Dit onderzoek houdt me van de straat, in de boeken en op pad en bracht me bij de studie filosofie die ik uiteindelijk afsloot met een master Applied Ethics. Een studie waar ik me - vooral in de letterlijke betekenis van het woord - nog steeds mee bezighoud: de liefde voor wijsheid. Al vind ik de omdraaiing van Levinas tegenwoordig dichter in de buurt komen: de wijsheid van de liefde. Daar blijft het niet alleen maar hangen in ratio (iets waar de Westerse filosofie erg goed in is) maar wordt de gehele ervaring van het leven meegenomen. En juist deze manier van het leven onderzoeken, de gehele ervaring ervan, ‘warts and all,’ intrigeert mij.

Dit hangt samen met mijn verdieping in Oosterse filosofieën als het Taoïsme en het Boeddhisme via studie, stilte retraites en reizen, met als kernvraag: wie ben ik? De filosofische kernopdracht ‘Ken uzelve’ is geen ijdele navelstaarderij, maar een onderzoek in het wezen van het bestaan zelf. Via zelfkennis ontstaat namelijk - zo is mijn ervaring - ook een groter begrip voor de wereld om je heen.

Ook ervaarde ik zo steeds meer dat ‘ik’ maar weinig in de melk te brokkelen heb in dit leven. ‘Ik’ als persoonlijkheid, ‘ik’ als filosoof, ‘ik’ als ‘Louis’ heeft niet heel veel te zeggen. In mijn ervaring gaat het veel meer over het volgen van het leven dan het leiden ervan. En dit volgen gebeurt alleen als je luistert. En om goed te luisteren is het van belang niet te veel te praten (een uitdaging), en stil te zijn. En misschien is dit wel hetgeen wat ik aan het ‘doen’ ben in het leven. De taal te leren begrijpen die gesproken wordt als het stil is, om je heen en in je. De taal van het leven, van de intuïtie, van de ziel. Maar al deze woorden verpesten de ervaring. In de taoïstische traditie is de eerste zin van het kernboek, de Dao De Jing, niet voor niets: ‘De Dao waarover gesproken kan worden, is niet de ware Dao.’

De schrijfster Margaret Atwood zei eens: je ziet het plot van je leven pas ontstaan na je 30^e. Daar ben ik het mee eens. En dit plot, dat ik volg(de) zonder dat ik er erg in had, bracht me via een stage bij het Rode Kruis, programmamaker en gespreksleider bij zingevingscentrum De Nieuwe Poort, een korte periode bij het theatergezelschap van Adelheid Roosen uiteindelijk bij OPEN Business Leaders waar ik enkele jaren geleden samen met Marcel en Deborah de eerste stappen van Club Groenveld heb gezet. Voor Club Groeneveld maak ik o.a. podcasts, inhoudelijke programma’s en begeleid ik (stilte)retraites en andere bijeenkomsten. In alles wat ik doe ben ik vanuit een pure nieuwsgierigheid op zoek naar hoe het leven in elkaar zit, en wat we ervan kunnen leren om werkelijk te leven, en niet slechts te overleven.

Club Groeneveld is voor mij als een waterput. Een plek waar je je kan herijken en voeden, een plek om te leren van wijsheid van anderen, andere culturen, andere tijden, en met elkaar hierover in gesprek kan raken. Een plek waar je tot rust en bezinning kan komen buiten de hectiek van de buitenwereld, waar je naar jezelf kan (leren) luisteren, omdat het ontdaan is van moeten, ontdaan is van haast, ontdaan is van functie.

Het is geweldig om bij te kunnen dragen en te helpen bouwen aan deze waterput, een plek waarvan er te weinig zijn en een plek die wat mij betreft van wezenlijk belang is in de samenleving om met elkaar in echte verbinding te blijven, om daarmee onszelf en elkaar te leren en blijven begrijpen en vanuit dit begrip en hervonden rust de hectiek en uitdagingen van de huidige tijd het hoofd te kunnen bieden.

Dit inspireert mij:
Boek: David Whyte – Consolations: the Solace, Nourishment and Underlying Meaning of Everyday Words

Ik vind het onwaarschijnlijk mooi hoe David Whyte de subtiele betekenissen van woorden onthult: juist door de subtiliteiten en nuances van alledaagse gebeurtenissen bloot te leggen – of het nu woorden zijn, of gebruiken of rituelen – ontstaat er begrip voor deze alledaagse aanwezigheden en leren we hoe makkelijk misverstanden en scheve denkbeelden ontstaan en helpt het ons, hopelijk, deze steeds sneller te doorzien. Luister vooral ook naar podcasts waarin David Whyte te gast is – zijn stem en intonatie vullen zijn woorden met nog meer leven en diepte.

Ook de overige dichtbundels van David Whyte, en die van Rumi en Rilke beveel ik van harte aan.

Film: the Tree of Life – Terrence Malick (eigenlijk elke film van Malick, zeker ook ‘The New World’)

Zo kun je mij bereiken:

Email: louis@clubgroeneveld.nl